Ateş

Hatice öğretmen dördüncü sınıf öğrencilerinin karşısındaydı. O gün ders işlemek yerine, “Bilimsel Merak Saati” yapmaya karar vermişti. Çocuklar sırayla merak ettikleri şeyleri soruyorlardı.

Defne elini kaldırdı.
“Öğretmenim, benim çok merak ettiğim bir şey var: İnsanlar neden grip oluyor? Ve grip olduğumuzda neden ateşimiz yükseliyor?”

Sınıf sessizleşti. Çünkü herkes aynı soruyu aslında kendi kendine sormuştu.

Hatice öğretmen gülümseyerek,
“Çok güzel bir soru Defne! Bunun cevabını size anlatabilirim ama… neden biraz sihir kullanmayalım?” dedi.

Çocukların gözleri parladı. Çünkü Hatice öğretmenin bazen sınıfta “sihirli öğrenme” dediği özel anları oluyordu. Öğretmen ellerini üç kez birbirine vurdu.

Pat! Pat! Pat!

Bir anda sınıfın ortasında rengârenk ışıklar belirdi. Işıkların içinden kocaman gözlüklü, uzun sakallı ama sevimli görünümlü bir adam çıktı.

“Merhaba çocuklar! Ben Sihirli Profesör. Hatice öğretmen beni çağırdı. Bugün sizinle grip virüsünün gizemli dünyasına yolculuk yapacağız!”

Sınıf alkış kıyamet koptu. Zehra heyecanla,
“Gerçekten mi? Yani virüsleri görebilecek miyiz?” diye sordu.

Profesör gülerek:
“Görecek, hatta onlarla konuşacaksınız. Çünkü sihirli dünyada her şey mümkün.” dedi.

Profesör elindeki bastonu yere vurdu. Sınıf bir anda küçülmeye başladı. Çocuklar masaların boyuna değil, mikroskobik dünyanın içine doğru küçülüyorlardı. Göz açıp kapayınca kendilerini insan bedeninin içinde, kocaman bir şehir gibi görünen bir yerde buldular.

Atlas şaşkınlıkla,
“Burası neresi?” dedi.

Profesör açıkladı:
“Bu, insanın burnunun içi. Şu anda grip virüsünün saldırdığı ilk bölgedeyiz. Virüsler burun ve boğazdaki hücrelere tutunur. Onlar çok küçük, milyarlarca kez küçülmüş canlı parçacıkları. Bilim insanları onlara mikroorganizma der. Mikro, küçük; organizma, canlı demek.”

Birden etraflarını yeşilimsi, sivri uçlu toplar sardı. Onlar grip virüsleriydi.

Ege korkuyla sordu:
“Bunlar bize zarar verecek mi?”

Profesör gülerek:
“Merak etmeyin, burası öğrenme dünyası. Size zarar vermezler. Ama gerçek hayatta virüsler hücrelerimizin içine girerek çoğalır. İşte o yüzden hastalanırız.”

Çocuklardan Mila, merakla öne çıktı:
“Virüsler neden bizim hücrelerimize girmek istiyor? Kendileri yaşayamaz mı?”

Profesör bastonunu salladı. Bir ekran açıldı. Ekranda virüsün içi gösteriliyordu.

“Virüslerin kendi başlarına çoğalma makineleri yoktur. Onların içinde sadece genetik bilgi vardır. Yani bir tür ‘yapım talimatı.’ Hücremize girince, hücremizin fabrikalarını ele geçirir ve kendi kopyalarını yaptırır. Hücrelerimiz de yorulur, bozulur ve biz hasta oluruz.”

Mercan hayretle sordu:
“Yani virüsler küçük ama çok akıllı işgalciler gibi mi?”

“Evet,” dedi Profesör. “Onlar minik korsanlar gibi. Hücrelerin makinelerini çalarak kendilerini çoğaltırlar.”

O sırada etraflarına beyaz renkli askerler benzeri canlılar geldi. Bunlar bağışıklık sisteminin hücreleriydi.

Kıvanç bağırdı:
“Onlar da kim?”

Profesör gülümsedi:
“Bunlar senin vücudunun ordusu. Onlara akyuvar denir. Yani beyaz kan hücreleri. Görevleri virüsleri tanımak, onlara saldırmak ve yok etmektir.”

Ela merakla sordu:
“Peki ama nasıl tanıyorlar? Virüsler çok küçük değil mi?”

Profesör açıkladı:
“Virüslerin üzerinde kendilerine özel anahtarlar vardır. Biz buna antijen deriz. Akyuvarlar bu anahtarları tanır. Sonra da vücut özel silahlar üretir: antikorlar. Antikorlar virüse yapışır ve onları etkisiz hale getirir.”

Yaman heyecanla:
“Bu resmen polislerin suçluları yakalaması gibi!” dedi.

Profesör gülerek:
“Aynen öyle Yaman. Vücudumuzun içinde sürekli bir güvenlik ekibi çalışır.”

Defne Ebrar elini kaldırdı:
“Benim hâlâ anlamadığım şey şu: Grip olunca neden ateşimiz yükseliyor?”

Profesör elini şıklattı. Bir hologramda çocukların vücudu göründü.

“Harika bir soru! Ateş aslında kötü bir şey değil. Vücudun savunma taktiği. Şimdi dikkat edin: Virüsler 37 derecede rahat çoğalır. Ama vücut sıcaklığı 38-39 dereceye çıkarsa virüsler yavaşlar. Yani ateş yükselince aslında savaşta avantaj bizde olur.”

Nilda heyecanla sordu:
“Yani ateşimiz çıkınca vücudumuz savaş mı yapıyor?”

“Evet,” dedi Profesör. “Ateş, bağışıklık hücrelerinin çalışmasını hızlandırır. Ayrıca virüslerin çoğalmasını zorlaştırır. Bu yüzden doktorlar her ateşi hemen düşürmez. Çünkü biraz ateş, vücudun savunma mekanizmasıdır.”

Çınar kafasını salladı:
“Demek ki ateş aslında gizli bir silahmış.”

Çocuklar birbiri ardına sorular sormaya başladı.

Zehra: “Peki grip hep aynı mı olur?”
Profesör: “Hayır. Grip virüsü çok değişkendir. Onun genetik bilgisi sürekli mutasyona uğrar, yani değişir. O yüzden her yıl yeni grip türleri çıkar.”

Tibet: “Aşılar ne işe yarıyor?”
Profesör: “Aşılar, vücudumuza zararsız şekilde virüsün bilgisini gösterir. Böylece vücut önceden antikor üretmeyi öğrenir. Gerçek virüs geldiğinde hazırlıklı olur.”

Asya Naz: “Bazen grip olduğumuzda neden boğazımız ağrıyor?”
Profesör: “Çünkü virüsler boğazdaki hücreleri de işgal eder. Hücreler zarar görünce sinirlerimiz beyne sinyal gönderir: ‘Ağrı var!’ diye. Bu da bizi dinlenmeye zorlar.”

Atlas: “Grip olunca neden halsiz oluyoruz?”
Profesör: “Çünkü bağışıklık sistemi çalışırken çok enerji harcar. O yüzden vücut diğer işlere enerji ayıramaz. Halsizlik aslında vücudun, ‘Dinlen ki ben savaşabileyim’ demesidir.”

Elif: “Grip sadece insana mı bulaşır?”
Profesör: “Hayır. Kuşlara, domuzlara da bulaşabilir. Hatta bazen bu virüsler hayvanlardan insanlara geçer. İşte o zaman yeni salgınlar olur.”

Eylül: “Virüsleri tamamen yok edebilir miyiz?”
Profesör: “Tamamen yok etmek çok zor. Ama hijyen ve bağışıklık sistemi onları kontrol altında tutar.”

Ege: “Ellerimizi yıkayın demeleri de bunun için mi?”
Profesör: “Aynen öyle! Virüsler ellerimize bulaşır, sonra gözümüze, burnumuza götürünce vücudumuza girer. Sabun virüsün dış kılıfını parçalar, onu etkisiz hale getirir.”

Profesör bastonunu tekrar salladı. Çocukların önünde dev bir savaş sahnesi belirdi. Bir tarafta grip virüsleri, diğer tarafta akyuvar ordusu.

Can heyecanla bağırdı:
“Bu tam bir savaş filmi gibi!”

Profesör gülerek:
“Evet, ama bu gerçek. Şimdi görün: Akyuvarlar antikor fırlatıyor, virüsler yavaşlıyor. Ateş yükseliyor, virüsler terliyor gibi davranıyor. Sonunda çoğu yok oluyor.”

Mila alkışladı:
“Harika! Vücudumuz resmen süper kahraman gibi.”

Aziz derin bir düşünceyle sordu:
“Peki grip geçince neden bazen tekrar hasta oluyoruz?”

Profesör açıkladı:
“Çünkü virüs değişmiş olabilir. Bağışıklık sistemi eskiyi tanır ama yenisini tanımakta zorlanır. İşte bu yüzden düzenli ve doğru beslenmek, spor yapmak, uyumak çok önemlidir.”

Yolculuk sona ererken Profesör tüm sınıfa döndü.

“Çocuklar, bugün öğrendikleriniz çok değerli. Grip bir hastalıktır ama aslında bize bağışıklık sistemimizin ne kadar güçlü olduğunu gösterir. Ateş, yorgunluk, ağrı… hepsi vücudun savaş işaretleridir. Siz sağlıklı yaşarsanız, bağışıklık ordunuz her zaman hazır olur.”

Ela gülerek,
“Artık gripten korkmayacağım. Çünkü biliyorum ki içimde bir ordu var!” dedi.

Profesör bastonunu yere vurdu, sınıf eski hâline döndü. Hatice öğretmen tebessüm ederek,
“Çocuklar, işte bilimin büyüsü bu. Artık Defne’nin sorusunun cevabını öğrendik mi?” dedi.

Sınıf hep bir ağızdan bağırdı:
“Evet!!!”

Ertesi gün öğrenciler öğrendiklerini birbirine anlattılar.

Ali: “Grip, virüslerin hücrelerimizi işgal etmesiyle olur.”
Defne Yaz: “Ateş, virüsleri yavaşlatmak ve bağışıklık sistemini hızlandırmak için yükselir.”
Mercan: “Akyuvarlar ve antikorlar, vücudumuzun askerleri ve silahlarıdır.”
Kıvanç: “Virüsler değişkendir, o yüzden her yıl farklı grip türleri çıkar.”
Nilda: ”Sadece gerekli durumlarda ve gerekli kişilere aşılar önceden hazırlanma şansı verir.”
Çınar: “Hijyen ve el yıkamak, virüslerin girişini engeller.”
Yaman: “Halsizlik aslında vücudun bize ‘dinlen’ demesidir.”

Sınıfa geri döndüklerinde Hatice öğretmen tahtaya büyük harflerle şunu yazdı:

“Grip = Virüs + Vücudun Savunması”

Çocuklar alkışladı. Defne ise gülümseyerek,
“Artık neden grip olduğumuzu ve ateşimizin neden yükseldiğini çok iyi anladım.” dedi.

Sihirli profesör başını sallayarak kayboldu, ama geride koca bir ders bırakmıştı: Vücudumuz akıllı bir makine ve biz de ona yardımcı olabiliriz.

Hatice öğretmen dersi şu sözlerle bitirdi:
“Bilim bazen büyüden bile güçlüdür. Çünkü sorular sorar, cevaplar arar ve insanlara ışık tutar. Bugün grip hakkında öğrendiklerimiz sadece başlangıç. Siz merak ettikçe, öğrenmeye devam edeceksiniz.”

Çocukların gözleri parladı. Çünkü artık her biri bilimin büyüsüne kapılmıştı.

Ve Defne içinden şunu düşündü:
“İyi ki sormuşum. Şimdi grip bana sadece hastalık gibi değil, aynı zamanda vücudumun kahramanlık hikâyesi gibi geliyor.”

Dr. Mustafa KEBAT

⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️

Doğal Yaşayın

Doğal Beslenin

Aklınıza Mukayet Olun

⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️

⭐️⭐️⭐️⭐️